Czy wiecie, że Szkoła Podstawowa nr 47 w Katowicach obchodziła w 2019 roku 172 - lecie swojego istnienia… 

Wszystko zaczęło się wiosną roku 1847 zakończono wtedy prace przy pierwszym budynku szkolnym w Dąbrówce Małej, którego uroczyste otwarcie nastąpiło 24 października 1847 roku. W otwarciu szkoły uczestniczył inspektor szkolny Leopold Markiefka, starosta Tieszowic, właściciel dworu oraz pierwszy nauczyciel Józef Pusz wraz z pierwszymi uczniami w liczbie 109. Ten uroczysty dzień był uwieńczeniem kilkuletnich starań, które rozpoczęły się od zezwolenia władz pruskich z roku 1841 na utworzenie osobnego związku szkolnego w gminie Dąbrówka Mała. Utworzenie nowego związku szkolnego miało na celu wypełnienie obowiązku uczęszczania do szkoły przez dzieci z Dąbrówki Małej, ponieważ rodzice rzadko posyłali swoje pociechy do najbliższej szkoły w Bogucicach. Władze pruskie wyznaczyły budowniczego Uklinga, aby sporządził kosztorys. Koszt budowy skalkulowano na 2854 marki, co było niestety sumą zbyt dużą dla gminy. Jednak dzięki darowiźnie właściciela dworu Tiele – Wincklera, który przeznaczył plac pod budowę i materiały koszt - budowy zmalał do 1679 marek. Kwotę tę zaaprobowała gmina i prace ruszyły jesienią 1846 roku, a zakończyły się wraz z nadejściem nowego roku szkolnego 1847/1848. Szkoła była drewniana, a jej patronem został właściciel dworu w Dąbrówce Małej von Tiele – Winckler. Pierwszy nauczyciel Józef Pusz po zdaniu egzaminów otrzymał nominacje nauczycielską i 50 marek pensji miesięcznej, 7 sążni drewna, 29 korcy ziemniaków, 7 miarek żyta, 4 kopy słomy żytniej i dodatkowo 6 marek za palenie w szkolnych piecach.

W drugiej połowie XIX wieku w wyniku rozrastania się huty na Burowcu oraz kopalni Georg w Dąbrówce Małej rozpoczęła się szybka rozbudowa gminy. Rozwój tych zakładów spowodował wzrost liczby mieszkańców, a co za tym idzie zwiększenie ilości dzieci, których w roku 1861 było już 238. Władze pruskie w tej sytuacji poleciły gminie Dąbrówka Mała wybudowanie nowej szkoły w kolonii Burowiec. Szkoła ta powstała w 1861 roku i podlegała również proboszczowi Bogucic Leopoldowi Markiefce.

Szkoła w Dąbrówce Małej po dwudziestu latach istnienia wymagała remontu, którego dokonano w 1866 roku. W owym czasie nauczycielem był pan Zanger, a do szkoły zaczęły chodzić również dzieci z Kolonii Pnioki. Nauka w szkole odbywała się w języku polskim i niemieckim. Mieszkańcy Dąbrówki Małej należeli
do grupy ubogich robotników, dlatego często swoje dzieci zamiast do szkoły wysyłali do pracy. Władze nakładały kary pieniężne, ale bezskutecznie. Gmina chcąc zainteresować i zachęcić dzieci do chodzenia do szkoły zakupiła przyrządy do gimnastyki oraz urządziła boisko szkolne na polu nad rzeką Brynicą.

W roku 1870 zbudowano nowy budynek szkolny, który kosztował 4010 marek. Wybudowano go ze składek mieszkańców Dąbrówki oraz właścicieli tutejszych zakładów. Teren szkoły ogrodzono i założono ogród.
W roku 1876 szkoła w Dąbrówce Małej zostaje powiększona o nową część. W roku 1877 władze pruskie zadecydowały o tym, że nauka odbywać się będzie tylko pół dnia. W grudniu 1877 roku w szkole było 3 nauczycieli i 1 nauczycielka, którzy uczyli w 4 klasach.
W roku szkolnym 1888/1889 w szkole uczyło już 7 nauczycieli, którzy uczyli w 7 klasach. Liczba dzieci wynosiła na początku roku szkolnego 561, a na koniec 465. W następnym roku było odwrotnie, naukę rozpoczęło 509 dzieci, a zakończyło o 48 więcej. Władze pruskie wprowadziły od początku roku 1892 nowy przedmiot – prace ręczne dla dziewcząt, które prowadziła pani Buchal, natomiast kierownik szkoły uczęszczał na kurs ogrodniczy.
W roku 1893 powiększono szkołę o kolejne 2 klasy na piętrze - kosztem pozbawienia mieszkań dwojga nauczycieli, którym wybudowano mały domek na parceli należącej do szkoły. Prace budowlane na terenie szkoły doprowadziły również do uporządkowania placu szkolnego, na którym powstało boisko. Plac szkolny sięgał do toru kolejowego z Bytomia do Szopienic, który został oddany w roku 1893. W sąsiedztwie szkoły w roku 1894 rozbudowano dworzec dobudowując do istniejącego budynku poczekalnię i nastawnię. Koniec wieku XIX przyniósł mieszkańcom Dąbrówki radykalne zmiany, w dniu 20 października 1895 roku w kopalni „Jerzy” zabłysło światło elektryczne, a w marcu 1893 roku oddano do użytku sieć wodociągową. Elektryczność została doprowadzona mieszkańcom Dąbrówki Małej w październiku 1899 roku, ale skorzystała z niej tylko nieliczna część mieszkańców.

Wraz z rozwojem dzielnicy w szkole z roku na rok przybywało uczniów, a tym samym i nauczycieli – tak, że w 1910 roku było już 16 oddziałów, 16 sal lekcyjnych i 15 nauczycieli.
W tym też roku rozpoczęto budowę nowej szkoły, tzw. "czerwonej" (od koloru cegły ), którą ukończono w 1912 roku. Kierownikiem obydwu szkół był pan Teofil Gomoła. Dnia 05 września 1922 roku otwarto szkołę polską, a w 1927 r. rozdzielono szkoły w Dąbrówce Małej na męską w starym gmachu nr 2 i żeńską w budynku nr 1 przy ulicy Dąbrowskiego.

W szkole nr 1 uczyły się również dzieci niemieckie w osobnej klasie ponadto otwarto tam szkołę gospodarstwa domowego.
Od 1936 roku obowiązki kierownika szkoły pełnił pan Henryk Zajpelt. W czasie okupacji Niemcy urządzili w budynku szkoły szpital wojskowy.

Dąbrówka została wyzwolona 28 stycznia 1945 roku, a już w dniach 15-17 lutego 1945r, odbyły się pierwsze zapisy do szkoły. Zapisano wówczas 430 uczniów.
Szkołą nr 47 zarządzało od tego czasu kolejnych dziewięciu dyrektorów, a w dniu dzisiejszym stanowisko to piastuje pani Małgorzata Papierniak.
We wrześniu 1994r. dzięki staraniom ówczesnego dyrektora pani Grażyny Zaborskiej – Zajpelt Szkoła Podstawowa nr 47 w Katowicach otrzymała nowe budynki połączone ze sobą przestronnymi korytarzami, z dużą salą gimnastyczną obszerną stołówką świetlicą i licznymi klaso-pracowniami.
Budynek ''czerwonej" szkoły został zamknięty i poddany remontowi. Dookoła szkoły powstały boiska i zagospodarowano otwarte przestrzenie.
Z czasem wyremontowano i oddano do użytku starą salę gimnastyczną i specjalistyczną salą do gimnastyki korekcyjnej.

Nowa szkoła "idzie z duchem czasu" - stale się modernizuje, przystosowuje do potrzeb dzieci niepełnosprawnych. Pierwszy raz w roku szkolnym 1998/1999 pierwszoklasiści uczyć się mogli w klasie integracyjnej kształcąc w sobie opiekuńczość i otwartość w stosunku do osób chorych i niepełnosprawnych a dla ich wygody i swobody w poruszaniu się w obu budynkach zainstalowano windy dla osób niepełnosprawnych.

Nowy Rok Szkolny 1999/2000 zaczęliśmy bogatsi o jeszcze jeden budynek "Czerwoną szkołę" - połączona z nowym budynkiem stanowi dopełnienie całości i jest naszym wspomnieniem przeszłości.
W roku 2007 otwarto przy szkole nowe boisko szkolne.W 2009 roku Szkoła Podstawowa nr 47 przekształciła się w Zespół Szkolno – Przedszkolny nr 3 składający się ze Szkoły Podstawowej nr 47 i Przedszkola Miejskiego nr 58. W 2011 roku otwarto przy szkole nowoczesny plac zabaw dla dzieci, dostępny nie tylko dla uczniów. W roku 2014 po 25 latach zarządzania Szkołą w Dąbrówce Małej przeszła na emeryturę pani dyrektor Grażyna Zaborska i nowym dyrektorem została pani Małgorzata Papierniak.